Heemkunde is de studie naar het verleden van de eigen omgeving, de streek waarin men woont, de vroegere gebruiken en opvattingen en de overleveringen van de bevolking maar het is ook de zorg dat het heden en verledenbewaard blijft en dan gaat het om bijvoorbeeld de zorg voor monumenten, landschappen, natuur, milieu en het eigen heemarchief.
De kennis daarvan is belangrijk want in het heden ligt de toekomst besloten.
Kort samengevat: het is de geschiedenis van onze directe leefomgeving.
Heemkunde reikt verder dan alleen studie, ook het toegankelijk maken van informatie behoort daartoe en dat doen Heemkundekringen ook.
Heemkunde is interessant voor jongeren en ouderen en heden zeer actueel. Heemkundigen Bestuderen de veranderingen door de tijd.
Zij raadplegen velerlei geschreven of ongeschreven bronnen en leggen resultaten van hun onderzoek vast.
Zij inventariseren en conserveren zaken welke de moeite waard zijn om te behouden voor de toekomst, voor ons nageslacht en voor de heemkundigen die zich in de toekomst aanmelden.
De verschillende heemkundefacetten hebben betrekking op:
– archeologie;
– genealogie;
– dialectenonderzoek;
– boerderij- en molenonderzoek;
– volksgebruiken en verhalen;
– monumenten en oude ambachten;
– kunstgeschiedenis;
– toponomie en straatnaamgeving;
– oude werktuigen en gebruiksvoorwerpenverzamlen, beschrijven, conserveren en tentoonstellen;- eigen archiefonderzoek met betrekking tot het recente en verre verleden;- opbouw van een uitgebreid foto en filmarchief.